Frida Kahlo: Ποιά είναι - Η ταινία - Το soundtrack

Frida Kahlo Ζωγραφίζοντας τη δική της πραγματικότητα


H Magdalena Carmen Frieda Kahlo Calderon γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1907 στο Κογιοακάν, ένα χωριό στην περιφέρεια της Πόλης του Μεξικού. Ηταν η τρίτη κόρη του γερμανοεβραίου φωτογράφου, Guillermo Kahlo και της Ισπανίδας Matilda.

Σα ζωγράφος ασχολήθηκε κυρίως με αυτοπροσωπογραφίες, εμπνευσμένες από την λαϊκή τέχνη της χώρας της.
H Frida Kahlo πραγματοποίησε μία μόνο ατομική έκθεση στην πατρίδα της, το Μεξικό, κατά τη διάρκεια της ζωής της.
Ένας κριτικός τέχνης είχε γράψει τότε πως είναι αδύνατο να διαχωρίσεις τη ζωή από τη δουλειά της εξαιρετικής αυτής γυναίκας. Κι είχε δίκιο καθώς οι δυσκολίες, οι οποίες τη συνάντησαν αποτέλεσαν το έναυσμα για την ενασχόλησή της με τη ζωγραφική αλλά και την πηγή άντλησης της δημιουργικότητάς της. Κατά ένα αξιοσημείωτο τρόπο, προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες και τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας με την απίστευτη εσωτερική δύναμη που διέθετε και τη διοχέτευε σε σχέδια και χρώματα.

Η μοίρα επεφύλασσε στο κορίτσι αυτό πολλές ατυχίες. Ηταν μόλις έξι ετών όταν προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα. Η ασθένεια πέρασε, όχι όμως χωρίς απώλειες. Το κορίτσι θα αντιμετώπιζε δυσκολία στο βάδισμα καθώς πια θα κούτσαινε. Ωστόσο η Frida ήταν ένα πολύ δυνατό παιδί. Δεν ένιωθε εύκολα φόβο και φερόταν ως αγοροκόριτσο. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος για την αδυναμία που της έδειχνε ο πατέρας της, ο οποίος φρόντισε για την όσο το δυνατό αρτιότερη εκπαίδευσή της.
Έτσι λοιπόν, το 1922, η 15χρονη κοπέλα περνούσε τις πύλες του σημαντικότερου εκπαιδευτικού ιδρύματος του Μεξικού, που μόλις είχε αρχίσει να δέχεται κορίτσια. Ενδεικτικό είναι ότι η Frida συμπεριλαμβανόταν στις 35 συνολικά μαθήτριες σε σύνολο 2.000 εγγεγραμμένων μαθητών.
Εκεί συνάντησε και τον μετέπειτα σύζυγό της, το ζωγράφο Diego Rivera, ο οποίος είχε πρόσφατα επιστρέψει από τη Γαλλία και του είχε ανατεθεί η δημιουργία μιας τοιχογραφίας. Η Kahlo ένιωσε ότι αυτός ο άνθρωπος τη γοήτευε. Δεν ήξερε όμως πώς να εκφράσει τα αισθήματά της απέναντί του και σκέφτηκε ότι ένας τρόπος για να τον προσεγγίσει θα ήταν μέσω των πειραγμάτων και των φαρσών ενώ παράλληλα προσπαθούσε να κάνει τη σύζυγό του (ναι, ο Diego ήταν παντρεμένος) να ζηλέψει. Ίσως για να νιώσει μια επιβεβαίωση ως νέα γυναίκα.
Η μοίρα όμως πρωταγωνιστούσε πάντοτε στη ζωή της Frida. Ήταν λοιπόν μόλις 18 ετών, όταν της συνέβη ένα σοβαρό ατύχημα. Το λεωφορείο στο οποίο βρισκόταν συγκρούστηκε με ένα βαγόνι από τραμ κι εκείνη τραυματίστηκε σοβαρά στο δεξί πόδι καθώς και στην περιοχή της λεκάνης. Αυτό το συμβάν θα γινόταν και η αιτία που θα στερούσε από την Kahlo τη δυνατότητα να φέρει στον κόσμο ένα παιδί. Θα περνούσαν όμως χρόνια, έως ότου η ίδια θα αποδεχόταν αυτή την πραγματικότητα.

Το 1926, κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής της, η Frida ζωγραφίζει την πρώτη αυτοπροσωπογραφία της, που θα αποτελούσε την αρχή μόνο μιας μεγάλης σειράς ανάλογων έργων, όπου θα αντικατόπτριζε τα σημαντικά γεγονότα της ζωής της και τον συναισθηματικό αντίκτυπο που είχαν για την ίδια.
Με τον Rivera συναντήθηκαν και πάλι, το 1928, μέσω της φίλης της Tina Modotti που ήταν φωτογράφος και προσηλωμένη στα επαναστατικά ιδεώδη της εποχής. O Diego Rivera είχε μόλις χωρίσει από τη γυναίκα του και είχε πλέον έλθει η κατάλληλη στιγμή για να προσέξει περισσότερο τη Frida. Είχαν άλλωστε αρκετά κοινά σημεία. Ένα από αυτά: αντιμετώπιζαν την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα από την ίδια κομμουνιστική πλευρά. Παντρεύτηκαν τον Αύγουστο του 1929. Αναφορικά με το γάμο της, η Kahlo θα σχολίαζε αργότερα: "Στη ζωή μου είχα δύο σοβαρά ατυχήματα. Ένα αυτοκινητικό που με «γονάτισε"…Το άλλο, ήταν ο Diego".

Όμως βρισκόμαστε στο 1929. Το πολιτικό κλίμα στο Μεξικό είναι τεταμένο. Οι προοδευτικοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολίες από την αντιδραστική κυβέρνηση. Ωστόσο, η φήμη του Rivera έχει απλωθεί στις ΗΠΑ. Έτσι, τον επόμενο χρόνο το ζευγάρι φεύγει με προορισμό το Σαν Φρανσίσκο ενώ το 1931 βρίσκονται στη Νέα Υόρκη όπου το μουσείο Μοντέρνας Τέχνης διοργανώνει μια αναδρομική έκθεση του καλλιτέχνη. Όσο για την Frida: Έως τότε δεν ήταν παρά μόνο μια γοητευτική παρουσία, που στεκόταν στο πλάι του διάσημου συζύγου της. Αυτό όμως θα άλλαζε σύντομα.

Το 1932, το μουσείο του Ντιτρόιτ αναθέτει στο ζωγράφο να φιλοτεχνήσει κάποιες τοιχογραφίες ενώ η Kahlo αποβάλλει. Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής της, δημιουργεί τον πίνακα: «Miscarriage in Detroit».
Η τεχνοτροπία που ακολουθεί είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη του συζύγου της. Βασίζεται στη μεξικάνικη παραδοσιακή τέχνη και ειδικότερα στο στυλ που έχουν τα διάφορα τάματα, που οι πιστοί αφιερώνουν στους ναούς, τα λεγόμενα retablos.
Η Frida, εκείνη την περίοδο, άρχιζε να φτιάχνει μια σειρά υπέροχων έργων, όπου για πρώτη φορά, αντικατοπτριζόταν τόσο αποφασιστικά η γυναικεία θεώρηση των πραγμάτων και η κατάθεση της αλήθειας της.Η ίδια βέβαια δεν ήθελε να δίνει προς τα έξω την εικόνα της σημαντικής καλλιτέχνιδας.

Μετά το Ντιτρόιτ το ζεύγος επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, όπου είχε ανατεθεί στο Rivera μία τοιχογράφηση στο Rockefeller Center.
Ωστόσο, ένα σκάνδαλο ξέσπασε όταν ο εντολέας του ζωγράφου του ζήτησε να καταστραφεί το μισοτελειωμένο έργο καθώς ο Rivera είχε συμπεριλάβει στο θέμα που ανέπτυσσε, στοιχεία που παρέπεμπαν στην πολιτική. Ωστόσο ο Rivera ήθελε να παρέμεινε στις ΗΠΑ, καθώς ήταν μια χώρα που αγαπούσε. Η σύζυγός του, βέβαια, είχε αντίθετη άποψη.

Όταν τελικά επέστρεψαν (το 1935) στο Μεξικό, ο Rivera συνήψε δεσμό με τη μικρότερη αδελφή της Frida, την Christina.
Η σύγκρουση μεταξύ των συζύγων ήταν αναπόφευκτη. Από τότε, ο Rivera δεν παρέμεινε ποτέ πιστός σε καμία γυναίκα ενώ η Frida άρχισε να έχει σχέσεις με διάφορους άνδρες αλλά και με γυναίκες.
Ένας από τους σημαντικότερους άνδρες που πέρασαν από τη ζωή της ήταν ο Ρώσος επαναστάτης, Leon Trotsky.

Το 1938 φτάνει στο Μεξικό μια ηγετική μορφή του σουρεαλιστικού κινήματος: ο Andre Breton. Γοητεύεται από τη χώρα την οποία θεωρεί «φυσικά σουρεαλιστική» αλλά και από τους πίνακες της Frida Kahlo.
Κατόπιν και δικής του πρωτοβουλίας, η ζωγράφος παρουσιάζει τη δουλειά της στην αριστοκρατική Julian Levy Gallery της Νέας Υόρκης. Η εκδήλωση στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία ενώ οι μισοί πίνακες πωλήθηκαν.
Μια ανάλογη έκθεση διοργανώθηκε τον επόμενο χρόνο και στο Παρίσι. Μπορεί από οικονομικής άποψης να μην είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, ωστόσο απέσπασε καλές κριτικές ενώ το μουσείο του Λούβρου αγόρασε έναν πίνακα της ζωγράφου, στην οποία απέδωσαν εύσημα για τη δουλειά της, ο Picasso και ο Kandinsky.





H Kahlo, όμως, άρχισε να αποστασιοποιείται από τον σουρεαλισμό.
Παρά το γεγονός, ότι μαζί με το Rivera έλαβαν μέρος στη διεθνή έκθεση σουρεαλισμού στο Μεξικό, αργότερα η ίδια θα τόνιζε με κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν υπήρξε ποτέ πραγματική σουρεαλίστρια. «Δεν ζωγράφιζα ποτέ όνειρα. Ζωγράφιζα τη δική μου πραγματικότητα» υποστήριζε.

Στις αρχές του 1940, για λόγους που δεν είναι ακόμη σαφείς, η Frida Kahlo και ο Diego Rivera χώρισαν αν και συνέχιζαν να κάνουν από κοινού δημόσιες εμφανίσεις.
Το Μάιο, μετά την πρώτη απόπειρα δολοφονίας του Trotsky, ο Rivera έφυγε για το Σαν Φρανσίσκο.Τη δεύτερη φορά όμως ο Ρώσος επαναστάτης δεν ήταν τυχερός και η Frida Kahlo ανακρίθηκε από τις αρχές καθώς ήταν γνωστή με τον δολοφόνο.
Αμέσως μετά, έφυγε και αυτή για τις ΗΠΑ, όπου συνόδευσε τον πρώην σύζυγό της. Ύστερα από δύο μήνες ξαναπαντρεύτηκαν.
Ο λόγος; Κάποιοι λένε ότι ο Rivera έβλεπε την κατιούσα που είχε πάρει η υγεία της Frida και θέλησε να είναι κοντά της.Η επόμενη περίοδος ήταν όντως πολύ δύσκολη για την καλλιτέχνιδα καθώς έκανε μια σειρά χειρουργικών επεμβάσεων στην σπονδυλική στήλη και στο πόδι της. Η σωματική και ψυχολογική της κατάσταση δεν ήταν καλή και έτσι εισήχθη σε νοσοκομείο του Μεξικού (στο οποίο είχαν ήδη επιστρέψει). Εκεί παρέμεινε για ένα περίπου χρόνο.

Στο μεταξύ η καλλιτεχνική φήμη της, περισσότερο στις ΗΠΑ, εξαπλωνόταν ταχύτατα και το όνομά της συμπεριλαμβανόταν μεταξύ των εκθετών στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, στο Ινστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών της Βοστόνης, στο Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας.Το 1946 της απενεμήθη βραβείο στο πλαίσιο της Ετήσιας Εθνικής Έκθεσης του Μεξικού.
Ανέλαβε επίσης να διδάσκει στην πειραματική σχολή τέχνης «La Esmeralda» και παρά τις μη συμβατικές εκπαιδευτικές μεθόδους που ακολουθούσε, κατάφερε να εμφυσήσει στους μαθητές της τη γοητεία της τέχνης.

Το επόμενο διάστημα η Kahlo έγινε ένθερμη υποστηρίκτρια του κομμουνιστικού κινήματος, από το οποίο είχε αποπεμφθεί ο Rivera εξαιτίας του συνδέσμου του με τη μεξικανική κυβέρνηση αλλά και της γνωριμίας του με τον Trotsky.
H Kahlo τότε αναφωνούσε με κομπασμό: «Εγώ ήμουν μέλος του κόμματος πριν συναντήσω τον Diego και νομίζω ότι είμαι καλύτερη κομμουνίστρια απ' ότι θα υπάρξει αυτός ποτέ»!

Τα έργα της τώρα όμως ήταν άχαρα καθώς ο πόνος, τα φάρμακα και το ποτό δεν της επέτρεπαν κάτι διαφορετικό.
Το 1954 διοργανώνεται για πρώτη φορά, κατά τη διάρκεια της ζωής της, ατομική έκθεση της ζωγράφου, στην πατρίδα της, το Μεξικό.
Πολλοί πίστευαν ότι η ίδια, λόγω της κακής κατάστασης της υγείας της, δεν θα μπορούσε να παρευρεθεί στην εκδήλωση. Τους διέψευσε όμως καθώς είχε φροντίσει να στείλει προηγουμένως στην αίθουσα το διακοσμημένο κρεβάτι της με ουρανό και στη συνέχεια να καταφτάσει και η ίδια με τη βοήθεια βέβαια του φορείου.
Η σωματική της κατάσταση επιδεινώθηκε όμως όταν προσβλήθηκε από γάγγραινα και οι γιατροί της ακρωτηρίασαν το δεξί πόδι κάτω από το γόνατο. Ήταν πράγματι τρομερό γι' αυτή τη γυναίκα που τόσο πολύ προσπάθησε να εξοικειωθεί με τα προβλήματά της, να χρειάζεται και πάλι να δείξει απίστευτη δύναμη προκειμένου να συνηθίσει στο νέο τρόπο ζωής της.
Παρ' όλα αυτά, όχι μόνο έμαθε να περπατά με τεχνητό άκρο αλλά κατάφερνε (με τη χρήση φαρμάκων) να χορεύει κιόλας σε φιλικές συγκεντρώσεις.
Το τέλος όμως ήταν κοντά.

Τον Ιούλιο του 1954 πραγματοποίησε την τελευταία της δημόσια εμφάνιση, όταν συμμετείχε σε διαδήλωση κατά της ανατροπής του αριστερού προέδρου της Γουατεμάλα, Jacobo Arbenz.Την ίδια χρονιά «έφυγε» από τη ζωή κατά τη διάρκεια του ύπνου της, εξαιτίας της εμβολής που υπέστη αν και μεταξύ των ανθρώπων του περιβάλλοντός της υπήρχε κάποια υποψία ότι ίσως η ίδια προκάλεσε τον θάνατό της.Ο τελευταίος λόγος όμως ανήκει στην ίδια και συνοψίζεται στη φράση που είχε σημειώσει στο τελευταίο της ημερολόγιο: "Πιστεύω το τέλος να είναι χαρούμενο και ελπίζω να μη γυρίσω ποτέ πίσω. Frida".





Η ταινία: Julie Taymor - Frida (2002)

Σκηνοθεσια: Julie Taymor
Σεναριο: Hayden Herrera Clancy Sigal
Ηθοποιοι: Salma Hayek Alfred Molina Valeria Golino Geoffrey Rush
Μουσική: Elliot Goldenthal

Η ταινία Frida είναι η εξιστόρηση της ζωής της Frida Kahlo εστιάζοντας στη σχέση της με τον Diego Rivera η οποία τάραξε τα νερά του Μεξικάνικου καλλιτεχνικού κόσμου και όχι μόνο.

Εκτός από τη σχέση με τον Rivera η ταινία καλύπτει όλη τη ζωή της Kahlo από την παράνομη κι αμφιλεγόμενη σχέση της με τον Leon Trotsky, ως τους προκλητικούς, για την εποχή εκείνη, ερωτικούς δεσμούς με άλλες γυναίκες.

Εικαστικό αριστούργημα δίπλα σε ένα πολύ κοντά στην πραγματικότητα σενάριο, είναι μία ταινία που δε θα απογοητεύσει με τίποτα όποιον γνωρίζει το έργο και τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής της μεξικανής ζωγράφου, τη θυελλώδη σχέση με το σύντροφό της, Diego Rivera αλλά και με τις πιο εξέχουσες και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες της παγκόσμιας πολιτικής και διανόησης της εποχής της.Η Salma Hayek την ενσαρκώνει μοναδικά αλλά και η υπόλοιπη διανομή είναι άψογη και κινείται στη σφαίρα της σχεδόν απόλυτης ταύτισης με την πραγματικότητα.






Η μουσική: Elliot Goldenthal - Frida





Την "ευθύνη" για το soundtrack της ταινίας έχει ο Elliot Goldenthal, που δίκαια πήρε το oscar καλυτερης μουσικής επένδυσης το 2003.

Συνδέεται και αποδίδει πλήρως το κλίμα της ταινίας, μας βάζει σε κείνο το μεξικάνικο κλίμα και μας αφήνει να περιπλανηθούμε εκεί μεσα, με τη βοήθεια της Chavela Vargas και της Lila Downs….


Η ταινία είναι DVD rip με ενσωματωμένους τους ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15


Το soundtrack είναι στα 256 kbs με όλα του τα εξώφυλλά και περιλαμβάνει και 4 μικρά βιντεακια από τα γυρίσματα της ταινίας

Ακούστε: 1 2